มัวแต่คิดถึงอนาคตก็โสดต่อไป

ตอนประถมเคยเรียนด้วยกัน แต่ยังเรียนไม่จบก็ต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนกันคนละที่  ไอ้เราก็จีบสาวไม่ค่อยเป็น แต่ก็มีเธออยู่ในหัวใจเรื่อยมา
วันนึง เจอกันอีกทีตอนม. เธอเรียนเก่งมาก ส่วนเราลุ่มๆดอนๆ ก็ยังไม่กล้าจีบแถมอยู่คนละโรงเรียน  พอเราไปเป็นเด็กช่าง ส่วนเธอเรียนม.ปลาย พอได้รู้ว่าเธอจะไปต่อเกี่ยวกับแพทย์ ยิ่งทำให้เรารู้สึกว่าเรายังอ่อนด้อยยิ่งหนัก เพราะเรายังก็ยังเรียนลุ่มๆดอนๆเหมือนเดิม   แถมหน้าตาก็ขี้เหร่อีก ส่วนเธอก็เกรด3กว่าเหมือนเดิม จนเรียนจบ วศ.บ. เราก็ยังไม่เจอคนที่ถูกใจเหมือนเดิม  จนได้มาเจอเธออีกครั้ง ในอาชีพที่เธอทำได้ตามฝัน
แต่เธอก็ดันมีแฟนแล้ว  กินแห้วกันไป